Bali update!
Door: Lonneke Klein
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
24 Juli 2016 | Australië, Heathridge
halllo mensen van t goede leven, hier weer een teken van leven!
zoals de meeste van jullie wel weten ben ik afgelopen 9 dagen in bali geweest, en er is zoveel gebeurd dat ik zelf per dag maar wat heb getypt over wat is er gebeurd. nou dan begin ik maar bij dag 1, om 1:20 pm vertrok ik vanuit perth richting denpasar, een vlucht van zo'n 3 uur. voor dat ik goed en wel geland was op bali, had ik de eerste sprinkhanen al achter de kiezen.... dat kwam omdat ik naast 2 vegetarians zat, en 1 van hen had vlees gekregen, dus heb ik daar mijn (welverdiende!!!) pannekoeken mee geruild. wat een goed mens ben ik toch hahaha.
toen we bijna gingen landen en je dus Bali heel goed zag, waren de eerste dingen die ik zag, echt van die indonesische bootjes.. zo vet!
eenmaal geland en al stapte ik uit t vliegtuig, en het was zo ziek benauwd!! dit heb ik nog geen 1 x meegemaakt in Australia dus was wel even wennen. nou dan kom je die aankomsthal in gelopen en zie je ongeveer 100 van die kleine balinese mannetjes staan met een naambordje. die van mij was natuurlijk nergens te vinden, maar na anderhalf uur kwam die toch tevoorschijn! op naar t hostel.. met een amper engels sprekende chauffeur in de auto voor 2 uur is pittig vermoeiend spreek ik uit ervaring. toch heeft die mij 1 ding vertelt, wat raar maar interessant is, ik ga t proberen uit te leggen.. in nederland is het normaal dat elk kind een 'eigen' voornaam krijgt, wat ik niet wist is dat dit in Bali heel anders is. je hebt 4 à 5 namen die iedereen daar krijgt, het ligt er alleen aan het hoeveelste kind je in het gezin bent. alle 'eerste' kinderen hebben de naam Wajan, het 2e kind heet kadek, 3e kind heet Comang, en het 4e kind heet Ketoet. voor meiden is er nog wat 'speciaals' namelijk de naam petoet, en vooe meiden word er 'ni' voor de naam gezet. wel hebben ze allemaal als 2e naam een eigen unieke naam. mijn balinese naam is Nipoetoe Lonneke, (5e kind). ook ik kan je 1 ding vertellen en dat is dat als je t zat bent op aarde, je gewoon deel moet nemen aan t verkeer in Bali. wow.. zo'n chaos! hele families op scooters.. van de linkerkant na de rechterkant van de weg, als je 2 banen hebt en er past nog een auto tussen gebeurd dat ook.. en t enige wat ze gebruiken is gas rem en niet te vergeten de toeter!!! honden liepen over de weg, vrouwen met allemaal bakken op hun hoofd, kleine kinderen.. ook geloofde ik nooit zo in een cultuurshock, maar ik was wel echt even geshockeerd (klinkt als een goed nederlands woord) het is niet dat ik in luxe hotels zit met spa's en massages, maar zit echt wel tussen de locals en armoede. niet leuk om te zien, maar wel 'indrukwekkend' en misschien ook wel een voorbeeld hoe blij die mensen kunnen zijn vind ik heel bijzonder!
'savonds bij t hostel bob marley geluisterd, paar biertjes gedronken, en mensen leren kennen! en verder met dag 2, het begon regenachtig maar rond 11 uur werd het droog. ik had een nederlandse meid leren kennen in het hostel en zij had afgesproken met 2 nederlandse vrienden bij monkeyforest, samen met haar ben ik die kant opgelopen, zo ongeveer 45 minuten. samen met haar en haar vrienden hebben we anderhalf uur rondgelopen daar, ze lijken schattig (de apen) maar dat zijn ze niet. mijn oorbellen werden binnen no time gestolen, en die zag ik ook niet meer terug haha. vervolgens besloot ik om ergens alleen te lunchen, super chill en goedkoop, en daar houden wij als nederlanders natuurlijk van. on my way back to the hostel was het heeel druk op de weg, honderden mensen in Sarungs (soort kleed maar rok, typisch balinees) en offers. ik liep naar een winkel, en daar werd mij vertelt dat het een hele 'grote' crematie is. omdat mensen in Bali zo arm zijn, en geen geld hebben om mensen te cremeren, hebben ze 1 x in de vijf jaar een 'massa' crematie, iedereen word in 1 x gecremeerd, super 'interessant'. jammer genoeg kwam ik er later achter waarom alle mensen daar een mondkapje droegen, en mij raar aankeken dat ik er geen 1 voor mn mond had. daar moest ik maar niet te lang bij nadenken, ranzig hahaha.
en toen was het alweer mn 3e dag in het prachtige bali! ik had de dag ervoor een indische meid leren kennen, die al 6 jaar in Australie woonde, samen hebben we een rondtour gedaan, en ik zou niet nederlands zijn als ik de prijs niet zou zeggen, voor welgeteld 8 euro per persoon, van 's ochtends 10 tot 's avonds 7 uur. we zijn naar tempels geweest, de buddha to buddha makerij, waar overigens alleen maar lange en blonde nederlanders te vinden waren die probeerden te zakken in prijs... heel snel zijn we weggegaan want wat schaamde ik mij als mede-nederlander voor deze mensen haha. we zijn langs de art market geweest, vervolgens een lunch met prachtig uitzicht bij de vlindertuin, op naar de koffieplantages, de plek waar de duurste koffie ter wereld word gemaakt, dat zou je niet zeggen want wat ziet dat er armoedig uit zeg. vervolgens door naar de waterval, de rijstvelden, waar ik meerdere keren werd aangestaard door de balinese mannetjes van 1.60 meter. onze chauffeur was echt een geweldige man, supergrappig en kon goed engels. had alles over voor zijn gezin, zo vertelde hij mij hoe die zijn kinderen engels aan het leren is nu, omdat dat zo belangrijk is. voor zijn bedrijf heeft hij ook 2 computers, en hij probeerd zijn kinderen ook daar mee te kunnen omgaan, zo'n groot verschil.. Logan, van 2 jaar word gek als die even geen wiggles kan kijken op de macbook van crystal, en daar moeten kinderen van 14/15 jaar leren om met een computer om te gaan voor een betere toekomst..
en toen, na 3 geweldige dagen Ubud ging ik 'doorreizen' op naar Gili Trawangan! rond half 11 werd ik opgehaald met de shuttlebus. ik ben niet snel wagenziek maar wat voelde ik me beroerd in de auto. soms reed die 150, en dan opeens weer 30, heel fijn. om 12 uur zette hij opeens de auto langs de weg bij een tempel, om even snel een offer te brengen. 5 minuten later gingen we door naar padangbai harbour, waar we rond 1 met de boot richting Gili Trawangan zouden gaan, nou mooi niet. anderhalf uur later zaten we eindelijk aan boord onderweg naar een heeeel mooi stukje aarde! de bootreis duurde 2 uur, eerst richting Lombok, toen Gili Air en als laatste stop Gili T! op Gili Trawangan doen ze niet aan voertuigen met een motor, je kan je daar alleen verplaatsen met paard en wagen, fiets, of de benenwagen. ik had de avond ervoor een engelse meid leren kennen in Ubud, en die ging toevallig ook naar Gili T die dag, dus hebben 's avonds samen wat gegeten en cocktails gedronken. terwijl ik een meiden slaapkamer had geboekt bij het hostel, was die niet beschikbaar. en na een nacht met 2 braziliaanse kerels in 1 slaapkamer was ik blij dat ik naar een andere slaapkamer kon haha, en zo waren we alweer bij dag 5! weer had ik die dag afgesproken met rachel, die engelse meid. we hadden een stukje strand gevonden, wat er prachtig uitzag,maar was lange zo mooi nog niet. na een poging tot zwemmen had ik een snee aan de onderkant van mn voet, door al het koraal was daar lag. we besloten 5 minuten door te lopen, en natuurlijk, een prachtig schoon strand met een beachbar. dat hadden we eerder moeten weten haha. heerlijk geluncht en gechilld daar! 's avonds met ik met rachel, en kädi, een meid uit estland, gegeten. het viel me op hoe verschillend de lokale mensen van Gili Trawangan zijn vergeleke met de mensen van Bali, qua uiterlijk. mij werd vertelt dat dat komt omdat de lokale mensen van de Gili eilanden, van Lombok komen. wat een ander 'land' is vlakbij bali. na het avondeten was het tijd om weer terug te gaan richting het hostel, want geloof me die hitte, en al die nieuwe indrukken maken je behoorlijk moe. bijna bij t hostel aangekomen, werd mijn hart nog even in 1000 stukjes gebroken. ik zag een klein jongentje, zo'n 2 jaar, spelen met een leeg flesje, afval, als auto'tje.. zo zielig, maar tegelijk ook mooi om te zien hoe zo iemand zo blij kan zijn met bijna niets. een grote les voor veel mensen denk ik. mijn hart was weer heel, en net optijd want er stond weer een nieuwe dag voor de boeg. wat de plannen waren? vrij weinig. de hele dag gechilld bij de beach bar met rachel en kädi, super gezellig. voor de rest weinig bijzonders. en toen dag 7 alweer, mijn laatste dag op Gili Trawangan, afscheid genomen van rachel, en met kädi afgesproken dat ik haar op de volgende bestemming, Kuta, weer zou zien.
rond half 12 boot terug, bus richting kuta en relaxen maar. crystal zei dat ik sowieso een keer een full body massage moest proberen, dus ben maar na een salon gegaan. na een massage van een uur en een pedicure was ik helemaal klaar voor de laatste paar dagen in het toeristische kuta!
de een na laatste dag in Bali was aangebroken, 's ochtends werd ik vergezeld door een eenkhoorn, die had ik niet in Bali verwacht. vervolgens lekker naar kuta beach, staat bekend om het surfen, maar met mijn motoriek kon ik daar maar beter niet aan beginnen, dus heb ik toegekeken. een henna tattoo, paar radlers en veel leuke gesprekken later ben ik terug gegaan naar het hostel. 's avonds om 7 uur met kädi richting skygarden gegaan, sappies doen en wat eten. ik kan je vertellen dat 4 vodka shotjes hard aankomen na 8 maand (!!!!) geen alcohol te hebben gehad. ik weet het, ongelofelijk maar waar. na ook afscheid te hebben genomen van kädi ben ik rond 10 uur richting het hostel gegaan. en toen was de laatste volle dag in het paradijs alweer aangebroken. ik sliep op de kamer met een meid uit Java, zij vertelde mij dat ze 10 jaar au pair was in Hong Kong, dagen van 6 uur sochtends tot 's avonds 9/10 uur, 6 dagen per week. en dat voor 120 euro minder dan wat ik verdien (550 euro). ze vertelde me dat het hard werken was, ze niet mocht stil zitten, en ze dit allemaal deed om de school van haar broertje en zusje te kunnen betalen omdat haar ouders geen goede baan hebben... wat zit de wereld toch raar in elkaar.. vervolgens weer richting het strand gegaan, en die avond om 5 uur had ik een afspraak bij de tattooshop. er zaten zn 6 tattoo artiesten binnen, tussen de 18 en 25 jaar en die hebben me heerlijk bang zitten maken, en me zitten uitlachen hahah. wel hele leuke mensen hoor, die lokale balinezen, haha! 's avonds vroeg na bed want mijn wekker ging vanmorgen om 3:30 om richting t vliegveld te gaan. ik sliep bijna rond 20:30, toen ik opeens wat hoorde bij mn hoofd. ik keek slaperig opzij, en voor ik t wist stond ik klaarwakker en schreeuwend naaast mn bed, er zat een gecko op de muur. super ranzig. naar verschillende manieren proberen te bedenken hoe ik ervoor kon zorgen dat die niet in de buurt kwam, was ik eindelijk in slaap gevallen, voor maar 2/3 uur. en toen was het tijd om naar huis te gaan, terug naar Perth. ik heb van elk moment genoten in Bali, het was geweldig en ik ben gezegend dat ik dit allemaal mee mag maken. wat is het leven en de wereld ook mooi! nu zijn mijn laatste 10 weken aan de andere kant van de wereld aangebroken, en begin langzaam aan met afscheid nemen van alles hier wat mijn thuis is geworden. tussen dat alles door, wacht ik elke dag gespannen bij de telefoon op een telefoontje dat mijn zus is bevallen, maar dat is nog niet het geval. over 9 dagen is crystal ingepland voor een keizersnee, dus dan komt er hier ook een kleine bij. nou mensen, bedankt voor het lezen en ik zie jullie allemaal heel gauw, liefs!
zoals de meeste van jullie wel weten ben ik afgelopen 9 dagen in bali geweest, en er is zoveel gebeurd dat ik zelf per dag maar wat heb getypt over wat is er gebeurd. nou dan begin ik maar bij dag 1, om 1:20 pm vertrok ik vanuit perth richting denpasar, een vlucht van zo'n 3 uur. voor dat ik goed en wel geland was op bali, had ik de eerste sprinkhanen al achter de kiezen.... dat kwam omdat ik naast 2 vegetarians zat, en 1 van hen had vlees gekregen, dus heb ik daar mijn (welverdiende!!!) pannekoeken mee geruild. wat een goed mens ben ik toch hahaha.
toen we bijna gingen landen en je dus Bali heel goed zag, waren de eerste dingen die ik zag, echt van die indonesische bootjes.. zo vet!
eenmaal geland en al stapte ik uit t vliegtuig, en het was zo ziek benauwd!! dit heb ik nog geen 1 x meegemaakt in Australia dus was wel even wennen. nou dan kom je die aankomsthal in gelopen en zie je ongeveer 100 van die kleine balinese mannetjes staan met een naambordje. die van mij was natuurlijk nergens te vinden, maar na anderhalf uur kwam die toch tevoorschijn! op naar t hostel.. met een amper engels sprekende chauffeur in de auto voor 2 uur is pittig vermoeiend spreek ik uit ervaring. toch heeft die mij 1 ding vertelt, wat raar maar interessant is, ik ga t proberen uit te leggen.. in nederland is het normaal dat elk kind een 'eigen' voornaam krijgt, wat ik niet wist is dat dit in Bali heel anders is. je hebt 4 à 5 namen die iedereen daar krijgt, het ligt er alleen aan het hoeveelste kind je in het gezin bent. alle 'eerste' kinderen hebben de naam Wajan, het 2e kind heet kadek, 3e kind heet Comang, en het 4e kind heet Ketoet. voor meiden is er nog wat 'speciaals' namelijk de naam petoet, en vooe meiden word er 'ni' voor de naam gezet. wel hebben ze allemaal als 2e naam een eigen unieke naam. mijn balinese naam is Nipoetoe Lonneke, (5e kind). ook ik kan je 1 ding vertellen en dat is dat als je t zat bent op aarde, je gewoon deel moet nemen aan t verkeer in Bali. wow.. zo'n chaos! hele families op scooters.. van de linkerkant na de rechterkant van de weg, als je 2 banen hebt en er past nog een auto tussen gebeurd dat ook.. en t enige wat ze gebruiken is gas rem en niet te vergeten de toeter!!! honden liepen over de weg, vrouwen met allemaal bakken op hun hoofd, kleine kinderen.. ook geloofde ik nooit zo in een cultuurshock, maar ik was wel echt even geshockeerd (klinkt als een goed nederlands woord) het is niet dat ik in luxe hotels zit met spa's en massages, maar zit echt wel tussen de locals en armoede. niet leuk om te zien, maar wel 'indrukwekkend' en misschien ook wel een voorbeeld hoe blij die mensen kunnen zijn vind ik heel bijzonder!
'savonds bij t hostel bob marley geluisterd, paar biertjes gedronken, en mensen leren kennen! en verder met dag 2, het begon regenachtig maar rond 11 uur werd het droog. ik had een nederlandse meid leren kennen in het hostel en zij had afgesproken met 2 nederlandse vrienden bij monkeyforest, samen met haar ben ik die kant opgelopen, zo ongeveer 45 minuten. samen met haar en haar vrienden hebben we anderhalf uur rondgelopen daar, ze lijken schattig (de apen) maar dat zijn ze niet. mijn oorbellen werden binnen no time gestolen, en die zag ik ook niet meer terug haha. vervolgens besloot ik om ergens alleen te lunchen, super chill en goedkoop, en daar houden wij als nederlanders natuurlijk van. on my way back to the hostel was het heeel druk op de weg, honderden mensen in Sarungs (soort kleed maar rok, typisch balinees) en offers. ik liep naar een winkel, en daar werd mij vertelt dat het een hele 'grote' crematie is. omdat mensen in Bali zo arm zijn, en geen geld hebben om mensen te cremeren, hebben ze 1 x in de vijf jaar een 'massa' crematie, iedereen word in 1 x gecremeerd, super 'interessant'. jammer genoeg kwam ik er later achter waarom alle mensen daar een mondkapje droegen, en mij raar aankeken dat ik er geen 1 voor mn mond had. daar moest ik maar niet te lang bij nadenken, ranzig hahaha.
en toen was het alweer mn 3e dag in het prachtige bali! ik had de dag ervoor een indische meid leren kennen, die al 6 jaar in Australie woonde, samen hebben we een rondtour gedaan, en ik zou niet nederlands zijn als ik de prijs niet zou zeggen, voor welgeteld 8 euro per persoon, van 's ochtends 10 tot 's avonds 7 uur. we zijn naar tempels geweest, de buddha to buddha makerij, waar overigens alleen maar lange en blonde nederlanders te vinden waren die probeerden te zakken in prijs... heel snel zijn we weggegaan want wat schaamde ik mij als mede-nederlander voor deze mensen haha. we zijn langs de art market geweest, vervolgens een lunch met prachtig uitzicht bij de vlindertuin, op naar de koffieplantages, de plek waar de duurste koffie ter wereld word gemaakt, dat zou je niet zeggen want wat ziet dat er armoedig uit zeg. vervolgens door naar de waterval, de rijstvelden, waar ik meerdere keren werd aangestaard door de balinese mannetjes van 1.60 meter. onze chauffeur was echt een geweldige man, supergrappig en kon goed engels. had alles over voor zijn gezin, zo vertelde hij mij hoe die zijn kinderen engels aan het leren is nu, omdat dat zo belangrijk is. voor zijn bedrijf heeft hij ook 2 computers, en hij probeerd zijn kinderen ook daar mee te kunnen omgaan, zo'n groot verschil.. Logan, van 2 jaar word gek als die even geen wiggles kan kijken op de macbook van crystal, en daar moeten kinderen van 14/15 jaar leren om met een computer om te gaan voor een betere toekomst..
en toen, na 3 geweldige dagen Ubud ging ik 'doorreizen' op naar Gili Trawangan! rond half 11 werd ik opgehaald met de shuttlebus. ik ben niet snel wagenziek maar wat voelde ik me beroerd in de auto. soms reed die 150, en dan opeens weer 30, heel fijn. om 12 uur zette hij opeens de auto langs de weg bij een tempel, om even snel een offer te brengen. 5 minuten later gingen we door naar padangbai harbour, waar we rond 1 met de boot richting Gili Trawangan zouden gaan, nou mooi niet. anderhalf uur later zaten we eindelijk aan boord onderweg naar een heeeel mooi stukje aarde! de bootreis duurde 2 uur, eerst richting Lombok, toen Gili Air en als laatste stop Gili T! op Gili Trawangan doen ze niet aan voertuigen met een motor, je kan je daar alleen verplaatsen met paard en wagen, fiets, of de benenwagen. ik had de avond ervoor een engelse meid leren kennen in Ubud, en die ging toevallig ook naar Gili T die dag, dus hebben 's avonds samen wat gegeten en cocktails gedronken. terwijl ik een meiden slaapkamer had geboekt bij het hostel, was die niet beschikbaar. en na een nacht met 2 braziliaanse kerels in 1 slaapkamer was ik blij dat ik naar een andere slaapkamer kon haha, en zo waren we alweer bij dag 5! weer had ik die dag afgesproken met rachel, die engelse meid. we hadden een stukje strand gevonden, wat er prachtig uitzag,maar was lange zo mooi nog niet. na een poging tot zwemmen had ik een snee aan de onderkant van mn voet, door al het koraal was daar lag. we besloten 5 minuten door te lopen, en natuurlijk, een prachtig schoon strand met een beachbar. dat hadden we eerder moeten weten haha. heerlijk geluncht en gechilld daar! 's avonds met ik met rachel, en kädi, een meid uit estland, gegeten. het viel me op hoe verschillend de lokale mensen van Gili Trawangan zijn vergeleke met de mensen van Bali, qua uiterlijk. mij werd vertelt dat dat komt omdat de lokale mensen van de Gili eilanden, van Lombok komen. wat een ander 'land' is vlakbij bali. na het avondeten was het tijd om weer terug te gaan richting het hostel, want geloof me die hitte, en al die nieuwe indrukken maken je behoorlijk moe. bijna bij t hostel aangekomen, werd mijn hart nog even in 1000 stukjes gebroken. ik zag een klein jongentje, zo'n 2 jaar, spelen met een leeg flesje, afval, als auto'tje.. zo zielig, maar tegelijk ook mooi om te zien hoe zo iemand zo blij kan zijn met bijna niets. een grote les voor veel mensen denk ik. mijn hart was weer heel, en net optijd want er stond weer een nieuwe dag voor de boeg. wat de plannen waren? vrij weinig. de hele dag gechilld bij de beach bar met rachel en kädi, super gezellig. voor de rest weinig bijzonders. en toen dag 7 alweer, mijn laatste dag op Gili Trawangan, afscheid genomen van rachel, en met kädi afgesproken dat ik haar op de volgende bestemming, Kuta, weer zou zien.
rond half 12 boot terug, bus richting kuta en relaxen maar. crystal zei dat ik sowieso een keer een full body massage moest proberen, dus ben maar na een salon gegaan. na een massage van een uur en een pedicure was ik helemaal klaar voor de laatste paar dagen in het toeristische kuta!
de een na laatste dag in Bali was aangebroken, 's ochtends werd ik vergezeld door een eenkhoorn, die had ik niet in Bali verwacht. vervolgens lekker naar kuta beach, staat bekend om het surfen, maar met mijn motoriek kon ik daar maar beter niet aan beginnen, dus heb ik toegekeken. een henna tattoo, paar radlers en veel leuke gesprekken later ben ik terug gegaan naar het hostel. 's avonds om 7 uur met kädi richting skygarden gegaan, sappies doen en wat eten. ik kan je vertellen dat 4 vodka shotjes hard aankomen na 8 maand (!!!!) geen alcohol te hebben gehad. ik weet het, ongelofelijk maar waar. na ook afscheid te hebben genomen van kädi ben ik rond 10 uur richting het hostel gegaan. en toen was de laatste volle dag in het paradijs alweer aangebroken. ik sliep op de kamer met een meid uit Java, zij vertelde mij dat ze 10 jaar au pair was in Hong Kong, dagen van 6 uur sochtends tot 's avonds 9/10 uur, 6 dagen per week. en dat voor 120 euro minder dan wat ik verdien (550 euro). ze vertelde me dat het hard werken was, ze niet mocht stil zitten, en ze dit allemaal deed om de school van haar broertje en zusje te kunnen betalen omdat haar ouders geen goede baan hebben... wat zit de wereld toch raar in elkaar.. vervolgens weer richting het strand gegaan, en die avond om 5 uur had ik een afspraak bij de tattooshop. er zaten zn 6 tattoo artiesten binnen, tussen de 18 en 25 jaar en die hebben me heerlijk bang zitten maken, en me zitten uitlachen hahah. wel hele leuke mensen hoor, die lokale balinezen, haha! 's avonds vroeg na bed want mijn wekker ging vanmorgen om 3:30 om richting t vliegveld te gaan. ik sliep bijna rond 20:30, toen ik opeens wat hoorde bij mn hoofd. ik keek slaperig opzij, en voor ik t wist stond ik klaarwakker en schreeuwend naaast mn bed, er zat een gecko op de muur. super ranzig. naar verschillende manieren proberen te bedenken hoe ik ervoor kon zorgen dat die niet in de buurt kwam, was ik eindelijk in slaap gevallen, voor maar 2/3 uur. en toen was het tijd om naar huis te gaan, terug naar Perth. ik heb van elk moment genoten in Bali, het was geweldig en ik ben gezegend dat ik dit allemaal mee mag maken. wat is het leven en de wereld ook mooi! nu zijn mijn laatste 10 weken aan de andere kant van de wereld aangebroken, en begin langzaam aan met afscheid nemen van alles hier wat mijn thuis is geworden. tussen dat alles door, wacht ik elke dag gespannen bij de telefoon op een telefoontje dat mijn zus is bevallen, maar dat is nog niet het geval. over 9 dagen is crystal ingepland voor een keizersnee, dus dan komt er hier ook een kleine bij. nou mensen, bedankt voor het lezen en ik zie jullie allemaal heel gauw, liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
